نقش انسجام خانواده در تبیین رفتارهای پرخاشگرانه فرزندان

زمینه و هدف: در هر جامعه، سلامت کودکان و نوجوانان و بهداشت روانی آنها از اهمیت ویژه ای برخوردار است تا از نظر روانی و جسمی سالم بوده و بتوانند نقش اجتماعی خود را بهتر ایفا کنند. بنابراین توجه به عوامل تأثیرگذار بر این گروه از جامعه که بخش عمده ای از جمعیت هر جامعه ای را تشکیل می دهند، یکی از مباحث توجه برانگیز روان­ شناسان در دهه های اخیر است. هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه انسجام خانواده و پرخاشگری فرزندان است. روش: طرح پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان دختر پایه پنجم مشغول به تحصیل در دبستان های دولتی شهر ساری در سال تحصیلی 94-93 است، که تعداد 254 نفر با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای    چندمرحله ­ای انتخاب گردیدند. برای جمع ­آوری داده ها از پرسشنامه انسجام خانواده سامانی (1381) و پرسشنامه پرخاشگری شهیم برای کودکان دبستانی (1385) استفاده شد. یافته­ ها: یافته ­های پژوهش حاضر نشان داد که بین انسجام خانواده با ابعاد پرخاشگری جسمی، رابطه­ای، واکنشی، و پرخاشگری کل همبستگی منفی و معناداری وجود دارد. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که حدود 17 درصد از واریانس متغیر پرخاشگری توسط متغیر انسجام خانواده قابل پیش­ بینی است. نتیجه ­گیری: بر اساس نتایج این پژوهش می­توان استنباط کرد که خانواده های بهنجار و منسجم، فرزندان را تشویق می کنند به تأثیر احتمالی رفتار خود بر دیگران فکر کنند. در نتیجه در این خانواده ها، فرزندان کدهای اخلاقی را با احتمال بیشتری درون سازی می­کنند.